بررسی شکار پس از انتشار بذر چهار گونه از علف های هرز در کشتزارهای ذرت

با انجام آزمایش های صحرایی، شکار پس از انتشار بذر علف های هرز تاج خروس (amaranthusretroflexus)، سلمه تره (chenopodium album)، قیاق (sorghum halepense) و تاتوره (daturastramonium) در کشتزارهای ذرت مشهد و چناران، در تابستان و پاییز 1386 و در طی هفت هفتۀ متوالی بررسی شد. آزمایش به صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با چهار تکرار انجام شد. تیمارها شامل گونۀ علف هرز، زمان نمونه برداری و استفاده از قفس بودند. برای بررسی نقش پرندگان در شکار پس از انتشار بذر، از قفس های توری و برای تعیین نوع و شمار شکارگران بی مهره، از ظرف های پلاستیکی به عنوان تله استفاده شد. میزان شکار پس از انتشار بذر گونه های مختلف در بین کشتزارها و نیز در هر کشتزار با هم تفاوت معنی دار داشت. میانگین کل شکار در کشتزار ذرت منطقۀ چناران (55درصد) بیشتر از کشتزار ذرت منطقۀ مشهد (47درصد) بود که می تواند ناشی از عامل هایی چون روش آبیاری و نیز شمار شکارگران در دو کشتزار باشد. صرف نظر از نوسان میزان شکار پس از انتشار، با رفتن به سوی آخرین نمونه برداری، الگوی شکار پس از انتشار، روند کاهشی را نشان داد. در هر دو منطقه، تأثیر شکارگران پرنده بر میزان شکار معنی دار نبود. شکارگران بی مهره، اصلی ترین گروه شکارگران در هر دو منطقه بودند و مورچه ها، بیشترین شمار شکارگران بی مهره را به خود اختصاص دادند اما دیگر بی مهرگان بذرخوار مانند جیرجیرک ها و سوسک های کارابیدۀ بذرخوار نیز در تله ها به دام افتادند.